Vertrouwen + loslaten= onvoorwaardelijke liefde..
ik heb gisteren mijn 3e reis gedaan beleefd in Beekbergen met weer een super mooie ceremonie, begeleiding en waanzinnig mooie muziek van Caroline.
Ik stapte er met weer wat spanning in maar toch met meer vertrouwen dan mijn vorige 2 reizen. Wan/vertrouwen en angst is dan ook nog steeds terugkerende thema in mijn reizen, op allerlei vlakken en met name ook de totale overgave. De eerste reis was heftig wat dat betreft, de 2e ging al stukken beter en tijdens deze reis was de eerste ronde als een eyeblink voorbij. Mooie visualisaties, voor het eerst gedachtenloos, vrij van angst , rustig in mijn hoofd en met verlies van tijd, ruimte en besef…
Toen de muziek uitviel en Caroline aankondigde voor de 2e ronde te gaan, besefte ik ineens dat ik dus toch een soort van controle had verloren, want ik dacht : nu al, we zijn net bezig en ik snapte dat ik dus de controle uit handen had gegeven…En toen kwam mijn oude angst, dus behoefte aan controle terug. Mede doordat ik ben opgegroeid in een omgeving waarin de personelijkheidstoornis Bordeline mijn ‘karakter ‘heeft gevormd, en waarin manipulatie van lief naar kattig, van je vangen en dan een streek leveren, raakte ik toch weer verstrikt in die achterdocht. Ik dacht: ja, moeder ayuasca heeft me de eerste ronde lekker zoet gemaakt ( dus gemanipuleerd) en gehouden ( dus ze heeft me gevangen ) en nu ik me veilig voel zal ze me deze ronde laten schrikken en pijn doen…mij leid je niet om de tuin, dacht ik. Uiteraard wist en weet ik diep van binnen dat moeder ayuasca dat nooit zal doen, maar een 40 jaar opgebouwde overlevings- en afweermechanisme breek je niet in 3 sessies zomaar af.
Ik twijfelde dus om de tweede ronde in te stappen, gelukkig hebben de lieve begeleiders mij aangemoedigd het juist wel te doen…
Het werd een lichte strijd tussen heart verus mind, totale overgave en controle willen houden. Mijn ego is pittig, maar moeder Ayuasca bleef geduldig, zacht, lief, begripvol, soms extra stimulerend op de drempel over te gaan en soms liet ze me even op adem komen.
De inzichten stroomde tussentijds binnen, daar waar ik nu mee worstel..mijn woede werd omgezet in verdriet, mijn verdriet werd omgezet in vergeving en mijn vergeving werd omgezet naar een allesoverheersend gevoel van liefde … zo dankbaar, uiteraard gaf ze me weer precies wat ik nodig had..ik dank haar dan ook weer op mijn knieën
Ik wil allen medereizigers en met uitstek de mooie liefdevolle begeleiding bedanken die deze bijzondere reis weer mogelijk maakte.
Met weer meer vertrouwen kijk ik uit naar een volgende keer. Niets dan liefde ,
