zzzzzoef, en daar ging ik, helemaal kopje onder, in een warm bad vol onvoorwaardelijke liefde…”…ik heb afgelopen zondag mijn 5e reis erop zitten en wat een prachtige reis was dat zeg! Ik ging er , zoals mijn voorgaande reizen, weer met wat spanning in. Mijn lichaam trilde weer alle spanning van me af toen de plant met mij begon te werken en ik dacht: o nee, het wordt weer zo’n gevecht als voorheen, niet willen/kunnen overgeven. Ik was weer even alert en bedacht me: van welke hoek zal ze het nu proberen om mijn systeem binnen te komen, mijn ego is zo bij de pinken, die gaat weer tegenwerken, en ik was heel, heel even bang voor de eventuele strijd die me weer te wachten stond….Maar toen kreeg ik weer aandrang om naar het het toilet te gaan voor een grote boodschap. Eenmaal terug op mijn matras gebeurde het ineens, ik weet niet of ze van links, rechts, onder of boven kwam, maar ineens zat ze diepgeworteld in mijn systeem. Kleuren en tribe achtige tekeningen zag ik zo nu en dan voor me en ik voelde me warm en geliefd, gekoesterd en vooral gezien. Ik voelde dit keer totaal geen weerstand opkomen, geen angst, geen paniek, geen concrete gedachtes maar wel heel, heel veel verdriet …Ik begon stilletjes te huilen, zoals ik me dat als kind aangeleerd had, want ik had geen moeder noch vader die me troostte dus wat is het nut van hardop huilen..Ik weet niet hoelang ik daar al lag want ook de tijd, ruimte, omgeving , het ging allemaal aan me voorbij, totdat Caroline ineens voor me zat, geland als een engel, zo voelde het, want ook haar zag ik niet aankomen. Ze pakte me beet en keek me aan en zei toen: laat maar los, vandaag hoef je even niet stoer te zijn”..en dat waren de woorden die de spijker op de kop sloegen en de waterval van verdriet liet stromen alsof ze een dam doorbroken hadden. Ik heb als een kind zo hard gehuild en het was voor mijn gevoel non-stop. Het waren tranen van vroegere diepgewortelde pijnen, maar ook van nederigheid, dankbaarheid dat Moeder Aya als die keren zo geduldig was, dat het haar gelukt was mijn vertrouwen te winnen, dat ik voelde wat echte pure ( eigen/moeder) liefde was en boven al dat ik gezien werd en ik haar voor het eerst ook echt zag! Ze liet me mijn licht zien, mijn kracht, mijn schoonheid..De vorige keren had ik intenties “rondom” mij die natuurlijk ook wel met mij te maken hadden, zoals vader /moeder relaties, maar dit keer was er niets of niemand wat aangepakt werd, ze richtte haar licht puur op mijn licht, zo van: kijk naar jezelf, zie hoe mooi en vooral krachtig je bent.. Het was een prachtige onvergetelijke innige kennismaking/samensmelting en tussen het huilen door hebben we samen veel gedanst, met name de tweede ronde. Moeder Aya weet dat muziek veel met me doet en vroeg me af en toe met haar te dansen. Uiteraard kon ik het matras niet af, maar we hebben samen geswingd en er zijn zelfs momenten geweest dat het op een soort paringsdans leek. Dan voelde het alsof ik vloeibaar was en in de kleurige energiestromen die om mij heen cirkelde één werd. Op sommige momenten dacht ik echt dat ik van het matras zou afzweven haha…. als een vlinder die zich ontpopte…Dit was mijn pittigste maar mooiste ceremonie tot nu toe, en hoewel ik nu nog heel wat te verwerken heb, want het huilen was niet voor niets laat ze me nu nog zien, sta ik te popelen om snel weer onder haar zachtheid en liefkozing te mogen vertoeven. Namasté voor alle begeleiding, Caroline Spekle, Fee Flow en Annemieke Groot ik had jullie al bedankt in mijn eerdere post , maar mede door jullie aanwezigheid is het loslaten dan nu eindelijk gelukt. Ik dank jullie en moeder Ayausca op mijn knieën! Ik heb mijn wantrouwen overwonnen met vertrouwen! Mijn leven lange moeizame strijd met verschrikkelijke gevolgen, dieptes en eenzame dalen …Ik heb mijzelf door in contact te komen met moeder Ayuasca echt gered! Ik heb er echt geen woorden voor, maar dit betekend een hele andere wending in mijn leven en zal ten goede komen van mijzelf maar ook iedereen om mee heen ….en moeder aarde natuurlijk! Dat beloof ik ! Ik groet alle reizigers die ook zo dapper zijn hun fears te facen ten goede van zichzelf en dus de wereld, Niets dan liefde jullie kant op & beyond…
