Met veel vertrouwen ,dankbaarheid en een grote glimlach kijk ik op mijn reis van gister terug…
Het was een zeer intense maar ook zeer mooie en vooral aanmoedigende reis. Aya was cristal clear dit keer. Nix cryptisch maar kraakhelder in haar boodschap. Mijn oude gedachtenpatronen kregen van haar dit keer geen ruimte. Steeds als ik in een oude angstpatroon wilde schieten hield ze me letterlijk een flaggetje voor met de tekst vertrouwen’ erop. Ook als ik een vraag wilde stellen, of bevestiging wide zoeken buiten mezelf om of welke zij of sluiproute ik ook bedacht, of weg wilde kijken, het antwoord op alle vragen was duidelijk en steeds hetzelfde..VERTROUWEN…..
Ik ben bang dat…hup, vlaggetje VERTROUWEN
O ik denk dat ik het niet ..VERTROUWEN
Ja maar dalijk gebeurt er ..VERTROUWEN..
Ik wil geen tweede glaasje want ..VERTRUOWEN
Ja maar wat als…VERTROUWEN
Ja maar ik wil wat vragen…VERTROUWEN.
Op een gegeven moment zei ik lachend dat het zo wel een beetje saai werd als het zo heel de tijd doorging en dat ik geen speling kreeg of ruimte had voor mijn eigen gedachtes. Precies, liet ze weten! Dat was ook de bedoeling. Geen gekke hersenspinsels, geen omwegen, maar naar de core, en focus op dat wat nog meer moet/MAG groeien, VERTROUWEN! In het breedste zin van het woord. Nog dieper, nog breder, nog meer ingeprent, nog meer ( weer ) eigen, tot dat ik voel ( ipv alleen maar weet ) dat dat de enige waarheid is (!) en de sleutel is tot alle diepere lagen van heling, ongeremd, onvervalst, puur en altijd GOED!
Het laatste stukje in mijn reis mocht ik gelukkig ook nog een hoop verdriet loslaten ivm rouw moeders, oude zielenpijn en dat luchtte enorm op…voel me zoveel lichter weer.
Ook speelde Aya een stukje hide and seek met me. Ze kan ook heel grappig zijn. Ik lag zo’n beetje op het einde op mijn rug naar een paar heerlijke nummers met veel dierengeluiden te luisteren( waar kikkers en dribbelende gekko’s in voorkwamen, althans , zo beleefde ik dat ) en werd daarbij begeleid door mooie vlinderachtige beelden. Ik schoot soms in de lach. Ik was even helemaal in mijn element. Ik dacht dat ik al die tijd mijn blinddoek op had, maar toen ik mijn ogen opendeed, had ik door dat dat al die tijd niet zo was. Ik moest lachen, want zij zei, had ik je ff beet , had je niet door he, ff toch de controle to-taal losgelaten, ..tikkie, jij bent hem.. haha,
Het deed me denken aan vroeger als ik uit mijn dak was en met een brandende peuk in mijn hand iemand anders om nog een sigaret vroeg. Een teken dat ik van god los was, en ik vond dat toen der tijd heerlijk. Mooi hoe ze spelenderwijs dingen uit de kast kan halen om je te overtuigen van haar ‘gelijk’ en ze je weet te binden..haha
Het allerlaatste stukje van de reis bleven de vlaggetjes uit en moest/mocht ik het zelf doen. Zodra ik wat angstige gedachtes kreeg zei ik in mijzelf vertrouwen, vertrouwen, en dan beloonde ze me weer met haar zachte streling, de visuals en het weven van een veilige zijde cocoon om mij heen..
Zoals altijd ben ik weer enorm dankbaar voor deze prachtige reis met de liefdevolle begeleiding , chitchats en ook humor en grapjes tussendoor van de sprankelende Jantine en mijn solid boedhaatje Yufen en natuurlijk onze queen Caroline die ons weer verraste met ge-wel-dig mooie muziek en haar onvoorwaardelijke liefdevolle energie!