“Ayahuasca roept je” zo werd ons verteld op 15 augustus, de dag dat ik voor het eerst een ceremonie meemaakte te Beekbergen. Dat klopt wel want ik ben sinds die tijd al 3 keer geweest. Wat ik heel bijzonder vind is dat ik iedere reis verder ga in het thema wat me de eerste keer wel heel heftig overvallen heeft en waar ik inmiddels heel mild naar kijken mag. Iedere reis is heftig op zijn eigen manier maar door de liefdevolle opvang en ondersteuning wordt het soms bijna prettig om (je) over te geven. Ik heb heel veel liefde ervaren van degenen die me begeleid hebben maar ook van mijn medereizigers. Mijn reizen gaan van diepe donkere kerkers naar mooie vredige tochten over kleurrijke rivieren. Heel veel beelden in flitsen soms maar ook wel heel indringend en langdurig. Ook periodes zonder beelden waarin ik tot heldere inzichten kom. Kortom een heel bijzondere leerweg en ik voel mezelf groeien, kom beter in mijn kracht te staan en kan zoveel loslaten. Pffft.
